‘Balanstrutje’ in de race voor woord van het jaar.
Ik val toch nog regelmatig van mijn stoel als ik dit soort dingen hoor. Even de definitie van Balanstrutje: Zij symboliseert het vrouwelijke remvermogen, dat ervoor zorgt dat capabele vrouwen zichzelf klein houden en, op weg naar de top, ervoor zwichten om parttime te gaan werken. Dit soort sabotage kan het best in pittige bewoordingen worden bestreden!
Bedenker: Elske Doets, zakenvrouw 2017.
Het kan aan mij liggen maar ik heb geen positieve associatie met het woord ‘trutje’. Misschien bedoelt ze het goed maar dat komt bij mij dan niet aan.
Regelmatig spreek ik vrouwen met een gezin die op hun weg naar de top volledig uit balans zijn omdat er gewoonweg in een gezin een groter beroep gedaan wordt op de vrouw dan op de man. We kennen inmiddels de trotse vaders die een ‘papadag’ hebben. We gaan de goede kant op. And by the way…deze heren zijn ook parttime gaan werken in hun zoektocht naar balans. En dit wordt met trots verkondigd!
Ik zit met de moeders aan tafel die in hun zoektocht naar balans vertellen dat zij al weken van te voren de planning maken zodat papa weet wat hij op zijn papadag moet doen. Doen zij dit niet, dan blijft er het een en ander liggen. Want als papa de to-do-lijst niet meekrijgt, gebeurt het niet. De mama kan er voor kiezen om het in het honderd te laten lopen, maar de vraag is dan ‘wat is er goed voor de kinderen’. En dat is niet alles in het honderd laten lopen. En sorry mensen, de natuur is nou eenmaal zo, als een vrouw een kind baart, zorgt ze er ook voor! Gelukkig zou ik zeggen.
Dus…Balanstrutje schrappen uit de race voor het woord van het jaar…. Laten we zaken die we positief bedoelen ook positief benoemen. Bijvoorbeeld een Balanskanjer! Dit scheelt in de communicatie en ik denk toch ook stiekem dat het ook veel scheelt in de waardering die vrouwen in hun zoektocht naar balans ervaren. Vanuit mijn coachervaring weet ik dat die balans er nog lang niet altijd is.
